نابسامانی
لغتنامه دهخدا
نابسامانی . [ ب ِ ] (حامص مرکب ) بی بند و باری . اختلال . خلل . خرابی : و بسیار زهاد و ابدال را به شیراز کشته و فساد و خرابی و نابسامانی کرده . (تاریخ سیستان ). || فسق . فجور. || تبه کاری . غی . ستمکاری . ظلم :
بربائی از آن بدین دراندازی
گرگی بمثل ز نابسامانی .
بربائی از آن بدین دراندازی
گرگی بمثل ز نابسامانی .
مسعودسعد.