نابودن

نابودن . [ دَ ] (مص منفی ) نیستی . عدم . نبودن . مقابل بودن به معنی وجود :
مرا ارادت نابودن و بدن نرسید
که بودمی به مراد خود از دگر کردار.

ناصرخسرو.

نابودن خود بدیده ٔ عقل ببین
آنگه اگرت کری کند غم میخور.

کمال اسماعیل .