نابک

نابک . [ ب ِ ] (ع ص ) جای بلند. (منتهی الارب ) (آنندراج ): مکان نابک ؛ جای بلند و مرتفع. (ناظم الاطباء) (از المنجد). مکان مرتفع. (اقرب الموارد). ج ، نَوابِک .