ناخفتن

ناخفتن . [ خ ُ ت َ ] (مص منفی ) نخفتن . خواب نکردن .نخوابیدن . بیدار ماندن . به خواب نرفتن :
که بر ساز کامد گه رفتنت
سرآمد نژندی و ناخفتنت .

فردوسی .

من از ناخفتن شب مست مانده
چو شمشیری قلم در دست مانده .

نظامی .

شکایت پیش از این روزی ز دست خواب میکردم
به غم خواران و نزدیکان ، کنون از دست ناخفتن .

سعدی .