ناخفته
لغت‌نامه دهخدا
ناخفته . [ خ ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نخوابیده . نخفته . نخسپیده . خواب ناکرده . بیدار مانده . شب زنده دار. ج ، ناخفتگان :
شبی برسرش لشکر آورد خواب
که چند آورد مرد ناخفته تاب .
درازی شب از ناخفتگان پرس
که خواب آلوده را کوته نماید.
|| بیداردل . هوشیار. ج ، ناخفتگان :
همان چون سر آری به سوی نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب .
|| بسته و فسرده ناشده . (ناظم الاطباء).
شبی برسرش لشکر آورد خواب
که چند آورد مرد ناخفته تاب .
سعدی .
درازی شب از ناخفتگان پرس
که خواب آلوده را کوته نماید.
سعدی .
|| بیداردل . هوشیار. ج ، ناخفتگان :
همان چون سر آری به سوی نشیب
ز ناخفتگان بر تو آید نهیب .
فردوسی .
|| بسته و فسرده ناشده . (ناظم الاطباء).
