ناخوانا
لغتنامه دهخدا
ناخوانا. [ خوا / خا ] (نف مرکب ) لایُقْرَء. غیرمقروء. که خوانا نیست . || بی سواد. امی . عامی . که خواندن نتواند :
اگر بودی کمال اندر نویسائی و خوانائی
چرا آن قبله ٔ کل نانویسا بود و ناخوانا.
اگر بودی کمال اندر نویسائی و خوانائی
چرا آن قبله ٔ کل نانویسا بود و ناخوانا.
سنائی .