نادروائی

نادروائی . [ دَرْ ] (حامص مرکب ) ضرورت نداشتن . (حاشیه ٔ دره ٔ نادره از برهان قاطع) : ابواب کنوز نادری را به دست بی پروائی و نادروائی گشوده از نادانی بادانی و اقاصی ... در صدد تبذیر و اسراف برآمد. (دره ٔ نادره چ جعفر شهیدی ص 704).