نادری سمرقندی

نادری سمرقندی . [ دِ ی ِ س َ م َ ق َ ] (اِخ ) از شاعران قرن دهم است . مردی خوش طبع و عاشق مزاج بود و به عشق دلبری نظام نام مراحل زندگی پیمود و قصیده ای که به نامش انشاء نمود مطلعش این است :
من دلشکسته گویم صفت نظام نامی
که نداشت بی وصالش دل ناتوان نظامی .
آخر از ناسازی دوران در وطن بجان آمد و در عهد همایون پادشاه به هندوستان آمده به رتبه ٔ تقرب پادشاهی رسید . در سال 966 هَ . ق . در هندوستان وفات کرد . از اشعار اوست :
وه چه خرام است قد یار را
بنده شوم آن قد و رفتار را.

#

سر کویت که عمری بودم آنجا
به عمر خود کجا آسودم آنجا؟
چه پرسی : نادری چونی در آن کو؟
گهی ناخوش گهی خشنودم آنجا.

#

گرد یاقوت لب لعلت عجب خطی دمید
هیچکس در دور یاقوت اینچنین خطی ندید.