نارالتهویللغتنامه دهخدانارالتهویل . [ رُت ْ ت َ ] (ع اِ مرکب ) آتشی که اعراب جاهلیت می افروختند و در آن نمک می افکندند و در برابر آن سوگند می خوردند و با هم پیمان می بستند. (از المنجد).
