نارفته

نارفته . [ رَ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) آنکه نرفته باشد. آرمیده . آنکه هنوز عبور نکرده و نگذشته باشد. (ناظم الاطباء) :
کشتیم نارفته در ساحل فتاد
ناقه تا شد ز اشک من در گل فتاد.

صهبای سیرجانی .

|| نرسیده :
از زمین نارفته پایش بر سر کرسی هنوز
سر بود از شوق رقصان بر فراز چوب دار.

وحشی .

|| انجام نداده . از پیش نبرده : امیر بازگشت از آنجا کاری نارفته . (تاریخ بیهقی ص 578). || نرفته :
بر این کهسار تاب ای ماهتابم
فرو نارفته از کوه آفتابم .

وصال .

|| مستقبل . آینده . (ناظم الاطباء).