نازاده

نازاده . [ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) بچه ناورده . بارننهاده . نزاده . که بار خود ننهاده باشد. که بچه ٔ خود نزائیده باشد :
گر نبایدت بزادن بگرایم من
همچنین باشم و نازاده بپایم من .

منوچهری .

|| نزائیده . متولدنشده :
ای ازآن آوا که گر گوباره آنجا بگذرد
بفکند نازاده بچه باز گیردزاده شیر.

منجیک .

مرا نیز نازاده ازمادرم
همی آتش افروختی بر سرم .

فردوسی .