ناستدن
لغت‌نامه دهخدا
ناستدن . [ س ِ ت َ دَ ] (مص منفی ) نستدن . نستاندن . نگرفتن . نپذیرفتن . مقابل ستدن :
چندانکه مروتست در دادن
در ناستدن هزار چندانست .
قدرت بخشش اگر نیست مرا باکی نیست
قدرت ناستدن هست و ﷲ الحمد.
چندانکه مروتست در دادن
در ناستدن هزار چندانست .
انوری .
قدرت بخشش اگر نیست مرا باکی نیست
قدرت ناستدن هست و ﷲ الحمد.
انوری .
