ناسخة
لغتنامه دهخدا
ناسخة. [ س ِ خ َ ] (ع ص ) تأنیث ناسخ .
- آیة ناسخة ؛ آیه ای از قرآن مجید که زایل کند حکم آیه ای که قبل از آن نازل شده است . (ناظم الاطباء).
- آیة ناسخة ؛ آیه ای از قرآن مجید که زایل کند حکم آیه ای که قبل از آن نازل شده است . (ناظم الاطباء).
