ناسخ بناکتی
لغتنامه دهخدا
ناسخ بناکتی . [ س ِ خ ِ ب ِ ک َ ] (اِخ ) قطب الدین احمد پسر محمود، معروف به ناسخ بناکتی و مکنی به ابوالمظفر. از خوشنویسان ومعاصر خواجه نصیرالدین طوسی است ، وی بعد از سال 671هَ . ق . درگذشته است . (از دانشوران خراسان ص 270).