ناشخود
لغت‌نامه دهخدا
ناشخود. [ ش َ ] (ن مف مرکب ) بی خارش . بی خراش . بی نقصان . بی ضرر. (ناظم الاطباء). ناخراشیده . شخوده ناشده . سالم . ناشخوده . ناکاویده :
مسیحی بشهر اندرون هرکه بود
نماندند رخسارگان ناشخود.
رجوع به ناشخوده شود. || کسی که به مرض دریا گرفتار نشود و از انقلاب دریا آزرده و رنجور نگردد. (ناظم الاطباء) :
پر آشوب دریا بدان گونه بود
کزو کس نرستی به دل ناشخود.
مسیحی بشهر اندرون هرکه بود
نماندند رخسارگان ناشخود.
فردوسی .
رجوع به ناشخوده شود. || کسی که به مرض دریا گرفتار نشود و از انقلاب دریا آزرده و رنجور نگردد. (ناظم الاطباء) :
پر آشوب دریا بدان گونه بود
کزو کس نرستی به دل ناشخود.
فردوسی .
