ناشکیبندهلغتنامه دهخداناشکیبنده . [ ش ِ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) بی قرار. بی تاب . که شکیبنده نیست . مقابل شکیبنده . رجوع به شکیبنده شود.
