ناظم الاطباء

ناظم الاطباء. [ ظِ مُل ْ اَ طِب ْ با ] (اِخ ) علی اکبر (میرزا ... خان )بن محمدحسن بن علی اکبربن محمدعلی بن محمدکاظم بن ابوالقاسم بن محمدکاظم بن سعید شریف نفیسی . از اطبای معروف و دانشمندان قرن چهاردهم هجریست . وی به سال 1263 هَ . ق . در کرمان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی با مساعدت وکیل الملک حاکم کرمان به سال 1282 به تهران آمد و در مدرسه ٔ دارالفنون به تحصیل طب پرداخت ، و در سال 1289 از تحصیل فراغت جست و سال بعد به ریاست مریض خانه ٔ دولتی تهران منصوب گشت و تا سال 1298 در این سمت باقی ماند. مقارن این احوال به عضویت مجلس حفظالصحه نیز انتخاب گشت . وی پس از کناره جستن از ریاست مریض خانه سفری به خراسان کرد و یک سال بعد به تهران بازآمد و در سال 1303 به دعوت ظل السلطان به اصفهان رفت و دو سالی در آن حوالی به سر برد. وی در وبای 1310 در تهران صمیمانه به کار مداوای بیماران کمر بست و در همین اوان جزو اطبای حضور پادشاه درآمد ، سپس به طبابت مخصوص اندرون سلطنتی انتخاب شد و تا سال 1328 هَ . ق . در این مقام باقی بود. از تألیفات و ترجمه های اوست : 1- کتابی در علم تشریح . 2- کتابی در پاتولوژی و کلینیک جراحی . 3- رساله ای در فیزیک . 4- رساله ای در جراحی . 5- رساله ای در تراپوتیک . 6- کتاب مذاکرات . 7- کتاب تعلیمات ابتدائی . 8- نامه ٔ زبان آموز. 9- کتاب پزشکی نامه . 10- فرنودسار یا فرهنگ نفیسی که از مهمترین تألیفات اوست . وی به سال 1342 هَ . ق . درگذشت . برای اطلاع بیشتر از احوال وی رجوع به مقدمه ٔ جلد اول فرهنگ نفیسی و تاریخ بیداری ایرانیان ص 215 و ریحانةالادب ج 4 ص 158 شود.