ناعوظلغتنامه دهخداناعوظ. (ع اِ) آنکه به نعوظ آرد ذکر را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). آن که سبب هیجان نعوظ گردد و نره را به نعوظ آرد. یهیج النعظ. (معجم متن اللغة). || دوای نعظ و نحو آن . گویند: شربنا الناعوظ. (ذیل اقرب الموارد).
