ناف شب
لغتنامه دهخدا
ناف شب . [ ف ِ ش َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از نصف شب است . (برهان قاطع) (انجمن آرا). نصف شب . (ناظم الاطباء). دل شب :
اگر ناف بهشت از شب تهی ماندآن نمی دانم
مرا در ناف شب دانم بهشتی آشکارست این .
اگر ناف بهشت از شب تهی ماندآن نمی دانم
مرا در ناف شب دانم بهشتی آشکارست این .
خاقانی .