ناف عالم
لغتنامه دهخدا
ناف عالم . [ ف ِ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مرکز عالم . مرکز زمین . || (اِخ ) به معنی ناف زمین است که کنایه از مکه ٔ معظمه باشد. (برهان قاطع). مکه ٔ معظمه . (غیاث اللغات ). ناف ارض . ناف زمین . رجوع به ناف ارض شود :
قدم بر سر ناف عالم نهاد
بسی نافه کز ناف عالم گشاد.
در ناف عالمی دل ما جای مهر تست
جای ملک میان معسکر نکوترست .
آن کعبه ناف عالم و از طیب ساحتش
آفاق وصف نافه ٔ مشک تتار کرد.
قدم بر سر ناف عالم نهاد
بسی نافه کز ناف عالم گشاد.
نظامی (از فرهنگ نظام ).
در ناف عالمی دل ما جای مهر تست
جای ملک میان معسکر نکوترست .
خاقانی .
آن کعبه ناف عالم و از طیب ساحتش
آفاق وصف نافه ٔ مشک تتار کرد.
خاقانی .