ناقوسی
لغتنامه دهخدا
ناقوسی . (اِ) نام نوائی است از موسیقی . (انجمن آرا) (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). || (اِخ ) نام لحن بیست و ششم است از سی لحن باربد. (برهان قاطع) (فرهنگ نظام ) (ناظم الاطباء). و آن را از صدای ناقوس ترسایان اقتباس کرده اند و آن را صوت ناقوس گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). در فهرستی که نظامی از الحان باربدی در خسرو و شیرین آورده ، ششمین لحن است :
چو ناقوسی بر اورنگ آمدی باز
شدی اورنگ چون ناقوس زآواز.
چون صفیری بزند کبک دری در هزمان
بزند لقلقه بر کنگره بر ناقوسی .
چو ناقوسی بر اورنگ آمدی باز
شدی اورنگ چون ناقوس زآواز.
(از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).
چون صفیری بزند کبک دری در هزمان
بزند لقلقه بر کنگره بر ناقوسی .
منوچهری .