ناموسی
لغت‌نامه دهخدا
ناموسی . (ص نسبی ) منسوب به ناموس ، نام نیک و نیکنامی . (از ناظم الاطباء).
- بی ناموسی ؛ رسوائی . بدنامی . (از ناظم الاطباء). فضیحت . پاس ناموس دیگران نداشتن . به ناموس و حرم دیگران تجاوز کردن . بی عفتی . بی عفافی . بدچشمی . ناپاکی .
|| امر ناموسی ؛ کار حیثیتی و شرفی . || پردگیان . نازنینان :
کجا پای دارند با روسیان
چنین نازنینان و ناموسیان .
- بی ناموسی ؛ رسوائی . بدنامی . (از ناظم الاطباء). فضیحت . پاس ناموس دیگران نداشتن . به ناموس و حرم دیگران تجاوز کردن . بی عفتی . بی عفافی . بدچشمی . ناپاکی .
|| امر ناموسی ؛ کار حیثیتی و شرفی . || پردگیان . نازنینان :
کجا پای دارند با روسیان
چنین نازنینان و ناموسیان .
نظامی .
