نامویه

نامویه . [ ی َ / ی ِ ] (ص ) زنی را گویند که بغیر از یک شوهر ندیده و به مرد دیگر نرسیده باشد و میان او و شوهرش نهایت الفت و محبت و اتحاد باشد. (برهان قاطع) (از جهانگیری ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا). زنی که یک شوهر بیش ندیده . زن مهربان به شوهر. (از ناظم الاطباء).و رجوع به فرهنگ رشیدی و انجمن آرا و آنندراج شود.