نام خدا

نام خدا. [ م ِ خ ُ ] (صوت مرکب ) لفظی است مثل «ماشأاﷲ» و «چشم بد دور» که با جمله ای می آید و کنایه از تمجید مضمون است . (از فرهنگ نظام ). از جهت تیمن و تبرک در محل تعظیم و تحسین گویند. (آنندراج ). بنام خدا! ماشأاﷲ! چشم بد دور!بنام ایزد! بنامیزد! عبارتی که دفع مضرت چشم زخم را گویند. (یادداشت مؤلف ). در تداول ، اغلب با عبارت «ماشأاﷲ» همراه است [ ماشأاﷲ! نام خدا! ]. و در موردتحسین و اعجاب و رفع چشم زخم گفته شود :
نام خدا چه کرده ای نرگس سرمه سای را
کز رگ جان گشوده ای پرده ٔ های های را.

ملا سالک قزوینی (از آنندراج ).

دلبسته ام چو سبحه ٔ زاهد هزار جا
از بس شده ست زلف تو نام خدا! بلند.

(از آنندراج ).

|| به معنی قسم خدا. (غیاث اللغات از شرع الشعرا).