نان شکستن
لغتنامه دهخدا
نان شکستن . [ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) نان قطعه قطعه کردن . نان خرد کردن .
- نان کسی را شکستن ؛ بر سفره ٔ وی غذا خوردن :
- امثال :
سرش را بشکن و نانش را مشکن !
- نان کسی را شکستن ؛ بر سفره ٔ وی غذا خوردن :
- امثال :
سرش را بشکن و نانش را مشکن !