ناهارخوری
لغتنامه دهخدا
ناهارخوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) جای ناهار خوردن .
- اطاق ناهارخوری ؛ اطاقی که مخصوص صرف غذاست اعم از غذای نیم روز یا شبانه .
- میز ناهارخوری ؛ میزی که بر گرد آن نشسته و صرف غذا کنند.
- اطاق ناهارخوری ؛ اطاقی که مخصوص صرف غذاست اعم از غذای نیم روز یا شبانه .
- میز ناهارخوری ؛ میزی که بر گرد آن نشسته و صرف غذا کنند.
