ناویژه
لغت‌نامه دهخدا
ناویژه . [ ژَ / ژِ ] (ص مرکب ) بخلاف ویژه که به معنی خالص و خاصه و پاک و صاف آمده . (آنندراج ) (انجمن آرا). کثیف . ناپاک . عیب ناک . آمیخته . مغشوش . (برهان قاطع)(آنندراج ). ناپاک . مغشوش . (انجمن آرا). (از: نا، پیشوند نفی و سلب + ویژه ) به این معنی در دساتیر استعمال شده است . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مقابل ویژه . رجوع به ویژه شود.
