نأف

نأف . [ ن َءْف ْ ] (ع مص ) کوشیدن . جِدّ. (از معجم متن اللغة) (از اقرب الموارد). کوشش کردن . (ناظم الاطباء). || خوردن . (از معجم متن اللغة) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). أکل . نَاءَف . (المنجد). || خوردن گزبن چیزی را: نأفه نأفاً؛ اکل خیاره . (از معجم متن اللغة). || سیر نوشیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نَاءَف . سیرآب شدن . (از المنجد). || مکروه و ناپسند داشتن چیزی را. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء): نأف فلاناً؛ کرهه . (اقرب الموارد از قاموس ). نَاءَف . (از المنجد). || بخت مند شدن . (ناظم الاطباء).