ناپارسا
لغت‌نامه دهخدا
ناپارسا. (ص مرکب ) بی تقوا. فاسق . فاجر. ناحفاظ. ناپاک . آلوده دامن . غیرمتقی . مقابل پارسا :
چنین داد پاسخ که ای پادشا
مده گنج هرگز به ناپارسا.
سرمایه ٔ آن ز ضحاک بود
که ناپارسا بود و ناپاک بود.
کف شاه ابوالقاسم آن پادشا
چنین است ناپاک و ناپارسا.
زنان پارسا و نیک در جهان بسیار بوده اند و ناپارسا و بی شرم هم بسیار بوده اند. (اسکندرنامه ٔ خطی ).
زنانی که طاعت به رغبت برند
ز مردان ناپارسا بگذرند.
به حق پارسایان کز در خویش
نیندازی من ناپارسا را.
ز زنجیر ناپارسایان برست
که در حلقه ٔ پارسایان نشست .
|| بی احتیاط: [ فرستاده ٔ سلم و تور به فریدون گفت ]
منم بنده ای شاه را ناسزا
چنین بر تن خویش ناپارسا.
پیامی درشت آوریده به شاه ...
چنین داد پاسخ که ای پادشا
مده گنج هرگز به ناپارسا.
فردوسی .
سرمایه ٔ آن ز ضحاک بود
که ناپارسا بود و ناپاک بود.
فردوسی .
کف شاه ابوالقاسم آن پادشا
چنین است ناپاک و ناپارسا.
فردوسی .
زنان پارسا و نیک در جهان بسیار بوده اند و ناپارسا و بی شرم هم بسیار بوده اند. (اسکندرنامه ٔ خطی ).
زنانی که طاعت به رغبت برند
ز مردان ناپارسا بگذرند.
سعدی .
به حق پارسایان کز در خویش
نیندازی من ناپارسا را.
سعدی .
ز زنجیر ناپارسایان برست
که در حلقه ٔ پارسایان نشست .
سعدی .
|| بی احتیاط: [ فرستاده ٔ سلم و تور به فریدون گفت ]
منم بنده ای شاه را ناسزا
چنین بر تن خویش ناپارسا.
پیامی درشت آوریده به شاه ...
فردوسی .
