ناپاک دیو

ناپاک دیو. [ وْ ] (اِ مرکب ) شیطان . اهریمن :
نه من کشتم او را که ناپاک دیو
ببرد از دلم ترس گیهان خدیو.

فردوسی .

|| دیو ناپاک . پلید.