ناگنجنده
لغتنامه دهخدا
ناگنجنده . [ گ ُ ج َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) فراهم ناآینده . ناسازگار : و این چهار مایه [ آب و آتش و باد و خاک ] ضد یکدیگرند، یعنی دشمن یکدیگرند و با یکدیگر ناگنجنده و ناسازند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). || که در جایی یا چیزی نگنجد. رجوع به گنجیدن شود.
