نای زدن

نای زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) نای دمیدن . نواختن نای . (ناظم الاطباء). زمر. (دهار) (تاج المصادر بیهقی ) :
بر سر سرو زند پرده ٔ عشاق تذرو
ورشان نای زند بر سر هر مغروسی .

منوچهری .

محتسب گو چنگ میخواران بسوز
مطرب ما خوب نائی میزند.

سعدی .

فلک که صدهزار نای غم زند
نیارد استماع کرد نای من .

شیبانی .