نباوة

نباوة. [ ن َ وَ ] (ع مص ) برآمدن و بلند شدن . (منتهی الارب ). || طلب شرف و ریاست و تقدم . (از معجم متن اللغة). || (اِ) زمین بلند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نبوة. آنچه برآمده باشد از زمین . (از اقرب الموارد) (از المنجد) (از معجم متن اللغة). || رمل . (معجم متن اللغة).