نبرد کردن

نبرد کردن . [ ن َ ب َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جنگ کردن . جنگیدن :
وآن را که روزگار مساعد شد
با ناوکی نبرد کند سوزنش .

ناصرخسرو.

حاکمی گر عدل خواهی کرد با ما یا ستم
بنده ایم ار صلح خواهی کرد با ما یا نبرد.

سعدی .

- نبرد کردن باکسی ؛ در تداول ، یک ودو کردن با او. (یادداشت مؤلف ).