نبلاط

نبلاط. [ ن َ ب َل ْ لا ] (اِخ ) مؤلف قاموس کتاب مقدس آرد: نبلاط [ بمعنی : جهالت پنهانی ] شهری است که بنیامینیان در آن سکونت داشتند و گمان میرود که بیت نبلا باشد که به مسافت چهار میل به شمال لدّ واقع است و در آنجا اصیلهای مخروبه و سنگهای جمادی شده بسیار دیده شود. (از قاموس کتاب مقدس ص 870).