نتغ

نتغ. [ ن َ ] (ع مص ) عیب کردن کسی را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة) (از المنجد). || گفتن در حق کسی چیزی که نباشد در وی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از معجم متن اللغة). غیبت کردن کسی را و گفتن در حق او آنچه در وی نبوده . (از المنجد). || خندیدن . خندیدنی به استهزاء، یا برخی از خنده ٔ خود را نهفتن و برخی را نمودن . (از معجم متن اللغة). به تمسخر لبخند زدن . پوزخند زدن .