نثار آوردن

نثار آوردن . [ ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) تحفه آوردن . هدیه آوردن . پیشکش بردن . پیشکش کردن :
به سودابه فرمای تا پیش اوی
نثار آورد گوهر و مشکبوی .

فردوسی .

نمازش بریم و نثار آوریم
درخت پرستش به بار آوریم .

فردوسی .

ز دینار با هر یکی سی هزار
نثار آوریده برِ شهریار.

فردوسی .

ز زرّ و گهر این نثار آورد
ز دیبا همی آن نگار آورد.

اسدی .

روز نوروز است و هر بنده نثار آرد همی
بنده ٔ شاعر همی خواهد که جان آرد نثار.

امیر معزی (از آنندراج ).

و آن روز تا شب نیز نثار می آوردند. (تاریخ بیهقی ص 154).
زآنکه زبانم چو حدیثت کند
دیده نثار آرد بهر زبان .

خاقانی .

کیمیای جان نثار آورده بر درگاه شاه
با عقیق اشک و زرّ چهره و درّ نثار.

خاقانی .