نثط

نثط. [ ن َ ] (ع اِ) گیاه چون بکفاند زمین را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || (مص ) به دست درخستن چیزی را بر زمین چندان که هموار گردد. (منتهی الارب ). || آرمیدن چیزی . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). نثوط. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || برآمدن سماروغ از زمین . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گران گردانیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گران و سنگین گردانیدن چیزی را. (از ناظم الاطباء).