نجعة

نجعة. [ ن ُ ع َ ] (ع اِمص ) جستجوی آب و علف و نگاهداری آن به جای خود. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). طلب آب و گیاه کردن در موضع آنها. (فرهنگ خطی ) (فرهنگ نظام از فرهنگ وصاف ). طلب گیاه کردن در جای خودش و مساقط غیث ، اسم است از نجوع . (اقرب الموارد). ج ، نُجَع. || (اِ) امل . (المنجد) (از اقرب الموارد). مطلوب . (یادداشت مؤلف ). گویند: فلان نجعتی ؛ أی املی . (اقرب الموارد) (المنجد).