نجفی
لغت‌نامه دهخدا
نجفی . [ ن َ ج َ ] (اِخ ) شاه غلام خوب اﷲ. از فارسی گویان اﷲآباد هندوستان است و به روایت مؤلف صبح گلشن در دوازده سالگی تکمیل علوم کرده و به شعر گفتن پرداخته و به سال 1170 هَ . ق . در سن 13سالگی درگذشته است . او راست :
تمام داغ شدم لاله زار را چه کنم
خوشم به کنج قفس نوبهار را چه کنم
توان ز کوی تو صرف نظر نمود اما
دل بلاکش امّیدوار را چه کنم ؟
غنچه ٔ باغ امیدم نشکفت
عمر چون باد خزان رفت و گذشت .
رجوع به ریحانةالادب ج 4 ص 168 و تذکره ٔ صبح گلشن ص 506 و قاموس الاعلام ج 6 شود.
تمام داغ شدم لاله زار را چه کنم
خوشم به کنج قفس نوبهار را چه کنم
توان ز کوی تو صرف نظر نمود اما
دل بلاکش امّیدوار را چه کنم ؟
غنچه ٔ باغ امیدم نشکفت
عمر چون باد خزان رفت و گذشت .
رجوع به ریحانةالادب ج 4 ص 168 و تذکره ٔ صبح گلشن ص 506 و قاموس الاعلام ج 6 شود.
