نجم الدین

نجم الدین . [ ن َ مُدْ دی ] (اِخ ) یعقوب بن صابر بغدادی ، مکنی به ابویوسف و معروف به ابن صبار منجنیقی . از شعرای معروف عرب است . وی به سال 554 هَ . ق . در حران یا بغداد تولد یافت ، برخی از عمرش در سپاهی گری گذشت و به علت مهارتی که در منجنیق انداختن داشت به منجنیقی شهرت یافت . او راست : عمدة المسالک فی سیاسة الممالک ودیوان اشعار. وی به سال 626 درگذشت . (از ریحانةالادب 490 ص 174). و نیز رجوع به ابن خلکان ج 2 ص 505 شود.