نخاعة

نخاعة. [ ن ُ ع َ ] (ع اِ) آب بینی یا آب لزج که از سینه یا بن بینی برآید. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). بلغم که از گلو برآید. (فرهنگ خطی ). خیو که از دهن بیندازند. (مهذب الاسما). آنچه تف کند انسان ، و گفته انداز سینه برآید، یا آنچه از بلغم و مواد دیگر که هنگام تنخع از خیشوم خارج شود، یا آنچه انسان آن را بیرون افکند از حلقش از مخرج خاء. (از اقرب الموارد).