نخستین اندازلغتنامه دهخدانخستین انداز. [ ن ُ خ ُ / ن َ خ ُ اَ ] (نف مرکب ) آنکه از نو چیزی برون آورد. || آنکه بی اندیشه سخن بگوید. (ناظم الاطباء). برساخته ٔ دساتیر است .
