نخس

نخس . [ ن َ ] (ع مص ) درخستن سرین یا پهلوی ستور را به چوب و مانند آن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). سیخونک زدن بر چارپا برای به حرکت درآوردن آن . || راندن شتر و چارپایان را با درخستن سرین آنها به چوب . (از منتهی الارب ). راندن . (از آنندراج ). || برانگیختن . و ازعاج . (از المنجد) (از اقرب الموارد): نخس بفلان ؛ هیجه و ازعجه . (اقرب الموارد). || به پای برکندن چیزی را. (منتهی الارب ). || خاراندن دو شاخ بز کوهی از جانب درازای آنها سرین آن را. (اقرب الموارد). || نخاس در سوراخ بکره کردن تا تنگ گردد. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از المنجد). || کم گردیدن گوشت ستور. (از منتهی الارب ): نخس لحمه (به صیغه ٔ مجهول )؛ کم گردید گوشت وی . (ازمنتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).