نخشبی

نخشبی . [ ن َ ش َ ] (اِخ ) ضیاءالدین (سید...) هندی بدایونی ، متخلص به نخشبی . از نویسندگان وپارسی گویان هند و مرید شیخ نظام الدین اولیاست . سلک السلوک و عشره ٔ مبشره و طوطی نامه از تصنیفات اوست . وی به سال 750 هَ . ق . در دهلی وفات یافت . او راست :
لاله یک داغ به دل دارد و عالم داند
من دوصد داغ به دل دارم و کس محرم نیست .
دراین دوران که دور بی وفایی است
مرا با بی وفائی آشنایی است
اگر گویم ببین در من بگوید
ضیائی نخشبی این خودنمایی است .

(از تذکره ٔ صبح گلشن ص 511) (قاموس الاعلام ج 6).

و نیز رجوع به ریحانةالادب ج 4 ص 179 و تذکره ٔ حسینی ص 342 و سفینه ٔ خوشگو شود.