نخچ

نخچ . [ ن َ ] (اِ) گیاهی مانند جاروب که زمین را بدان بروبند. (برهان قاطع) (از جهانگیری ). گیاهی است که زمین را بدان روبند و جاروب کنند. (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). نخج :
تا کند بارگاه او جاروب
مژه ٔ خویش مهر نخچ کند.

شمس فخری .