ندیم

ندیم . [ ن َ ] (اِخ ) احمدبن ابراهیم بن اسماعیل بن داودبن حمدون ، مکنی به ابوعبداﷲ. نحوی لغوی قرن سوم است . وی استاد مبرد و ابوالعباس ثعلب و از مصنفین امامیه و از مقربان امام علی النقی و امام حسن عسکری است و از ایشان روایت کرده است . از تألیفات اوست : 1 - اسماء الجبال و المیاه و الادویة. 2 - اشعار بنی مرةبن همام . 3 - کتاب بنی عقیل .4 - کتاب بنی کلیب بن یربوع . (از ریحانة الادب ج 4 ص 183از روضات الجنات ص 54) (از مجالس المؤمنین ص 116).