نرشیر
لغتنامه دهخدا
نرشیر. [ ن َرْ رِ / ن َ ] (اِ مرکب ) نره شیر. شیر نر :
ندانی ای به عقل اندر خر گنجه به نادانی
که با نرشیر برناید سترون گاو ترخانی .
|| کنایه از دلاور و دلیر و پردل و پهلوان و قوی پنجه .
ندانی ای به عقل اندر خر گنجه به نادانی
که با نرشیر برناید سترون گاو ترخانی .
غضایری .
|| کنایه از دلاور و دلیر و پردل و پهلوان و قوی پنجه .