نرم رفتن

نرم رفتن . [ ن َ رَ ت َ ] (مص مرکب ) ملایم رفتن . آهسته رفتن . (ناظم الاطباء). به آهستگی رفتن . بی شتاب رفتن . به تأنی رفتن . به آرامی رفتن . آرام رفتن . (یادداشت مؤلف ). دَف ّ. دَب ّ. دَجیج . دَجَجان . تَهْواد. تهوید. تهادی . ذَمْل . ذُمول . ذَمیل . ذَمَلان . تعاطف . تدبیب . کتکتة. (منتهی الارب ). دَبیب . (از ترجمان القرآن ) (از منتهی الارب ). رَهْو. (دهار). کَتْف . هَمیم . (تاج المصادر بیهقی ) :
همی رفت نرم از بر خاک گرم
دو دیده پر از آب کرده ز شرم .

فردوسی .

|| شادمانه رفتن .(ناظم الاطباء). خرامان رفتن :
سمن بوی خوبان با ناز و شرم
همه پیش کسری برفتند نرم .

فردوسی .

|| هموار رفتن ستور.