نزهتگه

نزهتگه . [ ن ُ هََ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) نزهتگاه . تفرج گاه . گردش گاه . آنجا که صفای خاطر و انبساط افزاید. نزهت سرا. نزهت کده . جای نزهت افزا. نزهت ستان . رجوع به نزهتگاه شود :
دید نزهتگهی گرانمایه
سبز در سبز و سایه در سایه .

نظامی .

خرامان خسرو و شیرین شب و روز
به هرنزهتگهی شاد و دل افروز.

نظامی .

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند.

حافظ.